ขี้แรด หมายถึง (ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ต้นข่อยนํ้า. (ดู ข่อยนํ้า ที่ข่อย).
ดู ล้อมปรวด.
ดูใน ขี้.
น. ชื่อผักที่ขึ้นปกคลุมตามต้นไม้ชายทะเล มีสีเหลืองคล้ายฝอยทอง.(พจน. ๒๔๙๓).
(ถิ่น-อีสาน) ดู ชันโรง.
[-หฺนอน] น. (๑) ชื่อไม้ต้นขนาดกลางชนิด Zollingeria dongnaiensisPierre ในวงศ์ Sapindaceae ขึ้นตามป่าโปร่งที่ตํ่า ผลมี ๓ ครีบ.(๒) ชื่อไม้ต้นขนาดเล็กชนิด Scleropyrum wallichianum (Wightet Arn.) Arn. ในวงศ์ Santalaceae ลําต้นมีหนามแข็ง ใบอ่อนและดอกเป็นพิษอย่างแรง. (๓) ดู สําเภา ๒.
น. หน้า (ใช้ในความหมั่นไส้ รังเกียจ หรือ ดูหมิ่น) เช่น เกลียดขี้หน้าขายขี้หน้า.
น. (๑) ชื่อพริกชนิด Capsicum frutescens L. ในวงศ์ Solanaceaeเม็ดเล็ก, พริกแกว ก็เรียก. (๒) ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Coleus parvifoliusBenth. ในวงศ์ Labiatae หัวกินได้ เรียกว่า มันขี้หนู.